Πέμπτη 29 Οκτωβρίου 2009

JEAN VASSILIS Top instrumental music ή ψυχώ 2000 (συνέχεια και τέλος...)

Βλέπω και ξαναβλέπω τη σχηματική, αλλά σκηνοθετημένη με όρεξη, ταινία του Αλέκου Σακελλάριου Καλώς Ήλθε Το Δολλάριο (1967) –εκείνη με το λογιστή Γιώργο Κωνσταντίνου να παραδίδει μαθήματα αγγλικής σε κορίτσια της Τρούμπας, για να αυξήσει το εισόδημά του, μπλέκοντας σε ωραίες καταστάσεις ερωτικές και άλλες– εξ αιτίας του έξοχου υβριστικού μονολόγου του «χαραμοφάη» Ορφέα Ζάχου προς το τέλος του φιλμ, όταν τα χώνει στους ασκούντες την εξουσία... που λησμονούν την ταπεινή προέλευσή τους («οι ανάξιοι, οι ανίκανοι, οι άξεστοι, οι τιποτένιοι, οι τυχάρπαστοι, οι αναλφάβητοι, τα καθάρματα...») και βεβαίως για δύο τραγούδια του Γιάννη Σπανού, τα οποία μου αρέσουν ιδιαιτέρως. Το συγκινητικό «Φρέρε Ζακ» (στο φιλμ το τραγουδούν ο Κωνσταντίνου με τον Σωτήρη Μουστάκα, αλλά στη δισκογραφία το ακούω από ένα 45άρι στην Polydor με τον Γιώργο Μαρίνο) και τον «Καρσιλαμά» – μ’ ένα από τα πιο αποσυνάγωγα τραγουδιστικά clips που πέρασαν ποτέ στο (ελληνικό) σελιλόιντ. Στην πίστα του καταγωγείου ο Ζαν Βασίλης...
Αν και ψάχνω πολύ καιρό πληροφορίες γι’ αυτόν τον Έλληνα ή, εν πάση περιπτώσει, ελληνικής καταγωγής διασκεδαστή, η εμφάνιση του οποίου στην ταινία του Σακελλάριου έχει κάτι το βαθύ σπαραξικάρδιο –ένας ηλικιωμένος αρτίστας, που τραγουδά και χορεύει σ’ ένα μαγαζί της συμφοράς, «ένα» με τη νύχτα, διαλυμμένος από το ποτό και τους σκόρπιους έρωτες, αν το δεις έτσι–, εντούτοις, ελάχιστα στοιχεία έχω κατορθώσει να μαζέψω, χρόνια τώρα, μέσα από τις έντυπες ή τις ηλεκτρονικές πηγές.
Ο Ζαν Βασίλης φαίνεται ν’ αποκτά πρόσωπο στην παρισινή διασκέδαση εκεί προς το 1960, εκμεταλλευόμενος και αυτός την επιτυχία του «Ποτέ την Κυριακή». “Hassapico nostalgique”, “Les enfants du Piree”, “Sirtaki”, “Hassapico de l’ amour”, “Mais ne leur dis pas”, τραγούδια των Χατζιδάκι και Ξαρχάκου δηλαδή, αλλά και καλαματιανά και λοιπά δημοτικά, που εκδόθηκαν σε διάφορα 7ιντσα EP της Philips ή της Barclay στα πρώτα χρόνια του ’60, του δίνουν έναν «αέρα», σπρώχνοντάς τον όλο και πιο βαθειά στη νύχτα.
Ανοίγει μπουζουκομάγαζο στην Μονμάρτη, παρέχοντας υπηρεσίες στους Έλληνες του Παρισιού, αντιστασιακούς ή μη – περιέθαλψε τον κομμουνιστή, λαϊκό τραγουδιστή Ορφέα Κρεούζη, τον πρώτο ερμηνευτή του «Γκρεμού» του Χατζιδάκι («σε κάθε δρόμο πάντα υπάρχει ένας γκρεμός/ αρκεί στην ώρα να τον δεις και να ξεφύγεις...»), όταν αυτός βρέθηκε κυνηγημένος στη Γαλλία – κινούμενος μεταξύ μπουρζουαζίας και λαού, εκείνος, ένας... Ένας τι; Στο Παρίσι, προφανώς θα γνωριστεί με τον Γιάννη Σπανό και ίσως με τον Γιώργο Ζαμπέτα, ερμηνεύοντας τραγούδια τους. Αλλάξτε όμως κεφάλαιο...Περί τα μέσα των seventies, όταν οι library recordings γνώριζαν μεγάλη απήχηση στη Γαλλία, ο πάντα εν Παρισίοις Jean Vassilis, ως συνθέτης πια, θα κάνει και αυτός το δικό του library άλμπουμ. Στη σειρά “Top Instrumental Music” της E.C.A.P. θα λάβει το νούμερο 10, δείχνοντας πως, αν το ήθελε, θα μπορούσε να διαπρέψει και σε άλλες ηχητικές πεδιάδες. Groovy funk και χορευτική jazz – είναι απίστευτο! – μάς κερνάει ο κύριος... Καρσιλαμάς, ανακατεμένες με folk μελωδίες, τυπικά μπουζουκο-τέτοια και lounge ρομάντζες. Tο εναρκτήριο “Psycho 2000” –τίτλος ε;– με το drum break, το βαρβάτο μπάσο, το hammond, την κοφτερή κιθάρα με wah-wah και τα γεμίσματα με τρομπέτα, κάνει σκόνη τους James Taylor Quartet, ενώ το “White spiritual” μέσα από τις ηλεκτρικές πενιές, το jazzy πιάνο και τα συνοδευτικά πνευστά του σε στέλνει – το ίδιο θα υποστήριζα και για το τύπου Steely Dan “Concerto 5”. Υπάρχουν δε άλλα τρία κομμάτια, το “Strip flash”, το “Swimming in the sky” και το “Three hearts”, που δίνουν επιπλέον credits στο άλμπουμ – ένα άλμπουμ που έχει αναμφισβήτητα cult υπόσταση. Το λατρεύουν... οι λίγοι που το ξέρουν.

16 σχόλια:

  1. Φώντα καλησπέρα . Παρακολουθώ εδώ και πάρα πολλά χρόνια το Jazz & Jazz σχεδόν από την αρχή του η αλήθεια είναι ότι δίστασα να postarw στο Blog σου αλλά με αφορμή το δικό σου post στο word press του φίλου μου το Ζώη (naked sides) είπα να σου γράψω είμαι ο Βαλ που λέει δηλαδή Βαλάντης. Είχαμε συναντηθεί κιόλας κάποια στιγμή στο παρελθών στο Rock’n’roll circus όταν ήταν ο Νικόλας ακόμα εκεί ( Πετρουλακης) και κάποιες φορές (πριν 4-5 χρόνια ) στο Metropolis στην πανεπιστήμιου (εγώ δούλευα στα Jazz) anyway ….Τα τελευταία χρόνια μου έχει κάνει εντύπωση κάποια δισκάκια που αναφέρεις στο Jazz & Jazz δισκορυχείο . Και στο τελευταίο τεύχος αυτό που αναφέρεις για Ricardo Credi αλλά και πριν 2-3 χρόνια είχες γράψει για ένα δισκάκι Live αν θυμάμαι καλά από τον γάμο της Χριστίνας Ωνάση καθώς και αυτό του Jean Vassilis που όντος το Psycho 2000 είναι Killer. Το θέμα είναι ότι αρκετά από τα εγχώρια δισκάκια είναι πολύ δύσκολο να τα βρεις και αν τα βρεις όπως ξέρεις κάποια από αυτά σίγουρα θα κοστίζουν μια μικρή περιουσία. Για να μην μακρηγορώ θα ήταν εύκολο να μου στείλεις ένα copy από αυτά που προανέφερα η αν δεν θέλεις μπορείς να postareis κάποια Link μουσικά από αυτά???

    P.s Για τους Πεταλούδα (Pop Festival 73 ) που είχες γράψει στο προηγούμενο Jazz & Jazz το 7’’ είναι στην His Master Voice και είναι Flip στους Live ( Κώστας Μπίγαλη) Θα θελα να φωνάξω .

    Με εκτίμηση

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Γειά σου Βαλάντη, επειδή τρέχω νυχθημερόν για χιλιάδες πράγματα και ιδίως οικογενειακά είναι δύσκολο να σε ικανοποιήσω, αυτή τη στιγμή. Σου λέω ειλικρινά πως δεν έχω ασχοληθεί καθόλου με την ψηφιοποίηση κάποιων δίσκων, γιατί, απλά, δεν προλαβαίνω. Δεν έχω δυνατότητα να γράψω ούτε από βινύλιο σε CD - για πάρτη μου που λένε. Γενικώς, έχω μείνει στην εποχή της κασέτας. Έχω εκατοντάδες κασέτες τις οποίες ακούω σ' ένα deck - και εννοείται πως βαριέμαι να τις περάσω σε CD. Γενικώς, αποφεύγω να κάνω πράγματα δυο φορές, γιατί δεν έχω καθόλου χρόνο. Τα συγκεκριμένα δισκάκια που μου λες, μπορεί να είναι λίγο σπάνια, αλλά δεν είναι ακριβά. Ricardo Credi βρέθηκε στο Μοναστηράκι, Supercharge (Onassis) το πήρα από Γερμανία. Δεν είναι ακριβό. Αν ψάξεις ebay, gemmm, ίσως να βρίσκεται με 10-20$. Jean Vassilis, αν κάποιος δεν το ξέρει θα το βρει τσάμπα στις δημοπρασίες. Αν το εντοπίσουν δύο που να το ξέρουν μπορεί ν' ανέβει. Εγώ πάντως το είχα πάρει από το gemm με 10$, κάτι τέτοιο. Δεν λέει όλος ο δίσκος. Τα μισά όμως είναι πολύ καλά. Το "Psycho 2000" που το άκουσες; Έχει μπει σε καμιά συλλογή;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Έχεις δίκιο. Μόλις βρήκα το Supercharge (Onassis) στο eBay.de αλλά δεν θυμόμουν ότι ήταν 80’ς ο δίσκος , anyway… δυστυχώς τα τελευταία 4 χρόνια δεν μένω ποια Αθήνα και όποτε ερχόμαστε (με γυναίκα και παιδί ) είναι οικογενειακές υποχρέωσης (πεθερικά , φίλοι συγγενής κ.ο.κ ) οπότε…. είναι δύσκολο για digging στο μοναστηράκι. Τα δισκάκια για τα οποία μιλάμε δεν τα έχω δει οπότε δεν ξέρω και το πόσο κοστίζουν αλλά ούτε σε κουβέντα με άλλους φίλους ( έγγραφα και εγώ βλέπεις σε ένα fanzine που ασχολείτο σχεδόν αποκλειστικά με 60’ς Belle Vue αν σου λέει κάτι) εκ τον οποίον ένας φίλος από αυτούς (δυνατός συλλέκτης στα Gr 45’s ) δεν είχε αναφέρει κάτι και αν αναφέρθηκε δεν το είχα ακούσει .Σε ευχαριστώ πάντως για τις πληροφορίες (τα τελευταία 5-6 χρόνια ασχολούμαι με τα εγχώρια από το 95 όμως ασχολούμαι σοβαρά $$$ με Funk,soundtracks,soul,r’n’b,blue eyed soul και γενικά με αυτή τη κατάσταση ).Το Psycho 2000 το έχω από ένα cd compilation ενός Ιάπωνα Blogger δεν είναι κάτι επίσημο σίγουρα όμως δεν έχει παίξει σε καμιά συλλογή (μέχρι να το μυριστούν ) είμαι σίγουρος όμως του Jean Vassilis το έχω κάπου δει σπάω το κεφάλι μου που αλλά… και η πλάκα είναι ότι δεν του είχα δώσει καμιά σημασία τέλος πάντων… καταλαβαίνω είναι λίγο δύσκολο αν έχεις ένα σωρό υποχρεώσεις να κανείς όλοι αυτή την φασαρία copy cd και τα τοιαύτα . Thanx πάντως για τον χρόνο σου .

    P.s Και μιας είμαι στην film ενότητα σου το τελευταίο καιρό έχει αρχίσει και αναζητάτε (αν δεν το ξερεις)από “ κυνηγούς ” το soundtrack The Day The Fish Came Out (1968) (Όταν τα ψάρια βγήκαν στην στεριά )του Μιχάλη Κακογιάννη σε μουσική Μίκη Θεοδωράκη κύριος για το The Jet Rock( που είχε μπει και στην συλλογή Cinema de funk vol.3 (killer shake το κομματι) αλλά και τις λοιπές παραλλαγές του.
    Με εκτιμηση

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Το ξέρω το Belle Vue - έχω κάποια τεύχη - είναι συμπαθητικό.
    Ρε τους Ιάπωνες; Τίποτα δεν τους ξεφεύγει... Αφού μυρίστηκαν και τον Jean Vassilis τους παραδέχομαι...
    Το "The Day The Fish Came out" το έχω χρόνια, στη βρετανική Stateside, έκδοση 1967. Δεν του έχω δώσει και πολύ σημασία. Το jet rock το θυμάμαι, όπως θυμάμαι και το cafe rock από το Ζ (που είναι καλύτερο - "κλεμένο" από Pierre Henry, Michel Colombier). Γενικά, νομίζω ότι αυτά τα πράγματα δεν είναι συνθέσεις του Θεοδωράκη. Τα "χώσανε" μέσα οι παραγωγοί... Ο Θεοδωράκης είχε πει πως το soundtrack του Z ετοιμαζόταν, σχεδόν ερήμην του, ενώ αυτός βρισκόταν εκτοπισμένος κάπου στην Αρκαδία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Καλημέρα και απο μένα! Αυτό που θα ήθελα απο την ταινία, αν γνωρίζει καποιος βέβαια, είναι το shake που χορεύουν στο μαγαζί όταν ο Κωνσταντίνου είναι έξω και μαζεύει ναύτες! Αυτό είναι ΤΟ κομμάτι!!! Thanks!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Υπάρχει κάπου αυτό το κομμάτι, στο YouTube ή αλλού, να μας το θυμίσεις;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Δυστυχώς όχι!!! Δεν υπάρχει καθόλου η ταινία στο youtube παρα μόνο δυο-τρεις σκηνές.....και το charleston στο καμπαρέ!!! Το shake που ψάχνω είναι απίστευτο κομμάτι και πολύ καλή εκτέλεση απο τη μπάντα....! Άν πέσει στα χερια σας η ταινία ακούστε το..;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Όλη η ταινία εδώ!http://www.veoh.com/watch/v32348708HR7DmP4s
    ΚU

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Οκ...καλή φάση! Δεν την έχει όλη αλλά έχει τη δεύτερη σκηνή που παίζει το κομμάτι! Απο το 5.30 http://www.veoh.com/watch/yapi-NvyabCBfiPM

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Καλησπέρα, όντως το σέηκ αυτό είναι πραγματικά απίστευτο, έχω ψάξει σε όλο το ίντερνετ αλλά δεν το βρίσκω, μήπως έχει κυκλοφορήσει το soundtrack της ταινίας?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πρέπει να είναι μέσα στα πρώτα 12 (αν κρίνω από την αφίσσα) που ετοιμάζεται να κυκλοφορήσει ο Δελαπόρτας.

      Διαγραφή
    2. Το θέμα είναι οι ηχογραφήσεις να προέρχονται από τις αυθεντικές μπομπίνες (τα original masters δηλαδή) και όχι να αποκόπτονται από τα φιλμ. Αν ναι, τότε ok. Το σημειώνω, γιατί έχουν γίνει (κι εδώ και στο εξωτερικό) διάφορες μαϊμουδιές.
      Προσωπικώς, μόνο για 2-3 ελληνικά σάουντρακ θα ανεχόμουν –για λόγους καθαρά ιστορικούς– να δισκογραφηθούν με ήχο βγαλμένο από τα φίλμ…

      Διαγραφή
  11. Θαυμασμός μόνο ! Για το ψάξιμο ... Για την ατμόσφαιρα . ευχαριστώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή