Τετάρτη 9 Ιουλίου 2014

TATIANA PARRA, VARDAN OVSEPIAN φάρος

Το εντυπωσιακό, στην μουσική, δεν χρειάζεται πολλά για να επιβληθεί. Αρκούν και τα ολίγα, όταν έχουμε να κάνουμε με καλλιτέχνες που έχουν ανακαλύψει… ειδικές διαδρομές, μέσω των οποίων μπορούν να βγουν στο ξέφωτο. Να, όπως στην περίπτωση της βραζιλιάνας τραγουδίστριας-βοκαλίστας Tatiana Parra και του αρμενικής καταγωγής, αλλά (και) αμερικανο-σπουδαγμένου πιανίστα Vardan Ovsepian. Το άλμπουμ τους, που έχει τίτλο Lighthouse (2014) κι είναι εντελώς ανεξάρτητης παραγωγής, είναι ένα μικρό κομψοτέχνημα. Οι δύο μουσικοί, μόνο με… πιάνο-φωνή, κατορθώνουν να «φτιάξουν» ένα CD που όχι απλώς σε «κρατάει» (αυτό είναι το πιο εύκολο), αλλά μπορεί, ταυτοχρόνως, και να σε μεταφέρει σ’ έναν κόσμο ηχητικό εκεί όπου έχουν… επιβιώσει μόνον η ομορφιά και η λεπτότητα.
Κατ’ αρχάς, η φωνή της Parra είναι η… τυπική βραζιλιάνικη φωνή. Η φωνή δηλαδή, η οποία μπορεί να πει και να εννοήσει τα πάντα τραγουδώντας πάνω στους ρυθμούς και τις μελωδίες μόνο με απλές μονοσύλλαβες λέξεις, που ναι μεν δεν σημαίνουν τίποτα, αλλά που μπορεί, ταυτοχρόνως, να είναι πλήρως αποκαλυπτικές των δονήσεων και των αισθημάτων. Στο ευρύτερο scat οι βραζιλιάνες τραγουδίστριες έχουν την δική τους αξεπέραστη σχολή, και η Parra ανήκει αυθωρεί σ’ αυτό το πολύ ξεχωριστό βασίλειο. Είναι όχι εντελώς απίστευτα, αλλά εν πάση περιπτώσει… απίστευτα αυτά που κάνει με την φωνή της, στηρίζοντας καινοφανείς μελωδικές κατευθύνσεις, μέσα από μια πλουραλιστική αρμονική προσέγγιση. Φυσικά, και ο ρόλος του πιάνου δεν μπορεί να είναι μικρός σε μία τέτοιου τύπου συνεργασία. Ο Ovsepian ακολουθεί την φωνή της Parra, που ξεδιπλώνεται σε αργά και μέσα tempi, δημιουργώντας ένα αισθησιακό-ρομαντικό περιβάλλον. Αν και η κλασική παιδεία του είναι εμφανής, εντούτοις η συνύπαρξη τού συγκεκριμένου feeling, με την jazz και την βραζιλιάνικη μουσική είναι που δίδει τα, επί του προκειμένου, ξεχωριστά αποτελέσματα. Να σημειώσω πως από τις δώδεκα συνθέσεις του “Lighthouse” οι επτά ανήκουν στον Ovsepian, μία είναι γραμμένη και από τους δύο, μία ανήκει στον πολωνό μπασίστα Darek Oleszkiewicz (παλαιότερος συνεργάτης του Zbigniew Namysłowski κ.ά.), ενώ οι υπόλοιπες τρεις αφορούν σε νεότερους βραζιλιάνους μουσικούς (Keco Brandão, Chico Pinheiro, Alexandre Andrés). 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου