Τετάρτη 8 Νοεμβρίου 2017

ΜΙΚΡΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΟ FACEBOOK 54

8/11/2017
ΚΑΤΙ ΑΣΗΜΑΝΤΟ
Χθες το βράδυ άκουγα, και έβλεπα κατά τόπους, τον Νίκο Φίλη στην εκπομπή τού Λιάτσου στο Κόντρα του Κουρή. Τον Φίλη τον ξέρω, όχι προσωπικά, τουλάχιστον από το πανσπουδαστικό συνέδριο του ’87 (στο αμφιθέατρο της πολυτεχνικής στου Ζωγράφου), όταν, παρά τον καταπραϋντικό λόγο του, μάζευε τα καλύτερα χλευαστικά συνθήματα των αριστεριστών, και ως άτομο, τέλος πάντων, ανέκαθεν τον συμπαθούσα και τον… συμπονούσα.
Ο Φίλης είναι ένα από τα ελάχιστα προβεβλημένα άτομα του Σύριζα (μάλλον το μοναδικό), που είναι, δεν το παίζει, ΑΜΗΧΑΝΟ σε σχέση με όλα όσα έχει πράξει, πράττει και πρόκειται να πράξει το κόμμα του (ακόμη και όταν δεν θα βρίσκεται αναγκαστικά στην εξουσία) όλα τα προηγούμενα, τα τωρινά και τα μελλοντικά χρόνια. Δεν θα έλεγα πως υποφέρει κιόλας, αλλά, πάντως, επειδή παραμένει «καλό παιδί» (έτσι νομίζω) δείχνει πως κάτι μέσα του τον βασανίζει. Και πείθει γι’ αυτό.
Δεν υποστηρίζω πως αρκεί, απλώς το επισημαίνω.

8/11/2017
Να μην ξεχνιόμαστε… Την Κυριακή έχουμε εκλογές. Ψηφίζουμε νωρίς-νωρίς, αμέσως μετά την εκκλησία, για... ανθυπολογιστές των «θεσμών» που έχουν ήδη εξασφαλισμένο ένα 3% από τα… ντιμπέι. Πάμε γερά… 

7/11/2017
Αν υπήρχε περίπτωση ο θρύλος Zeki Müren (στον άλλο κόσμο από 20ετίας) να είχε πάει στην Αγιασοφιά για να ψάλλει το “Anlatılmaz bin dert ile” εγώ θα γονάτιζα και θα προσκυνούσα…
Ήχος Πλάγιος του Β, αλλιώς χιτζάζ… εσείς από την από κει μεριά.
Και μετά καπάκι το «Άξιον εστίν»…

7/11/2017 
Πριν 100 χρόνια μια τέτοια μέρα (με το παλιό ημερολόγιο) το βάθος τ' ουρανού έγινε κόκκινο... 

7/11/2017 
Όποιος, με αφορμή… τρομοκρατικές ενέργειες, χρησιμοποιεί τον όρο «ανομία», για να περιγράψει το περιβάλλον στο οποίο ζούμε είναι μεγάλος αγύρτης.
Όταν η χώρα έχει παραλύσει εδώ και 8 χρόνια, όταν έχει χαθεί το 1/4 του ΑΕΠ, όταν έχουν διαλυθεί συντάξεις, μισθοί, υγεία, παιδεία, κοινωνικά δικαιώματα, όταν η αληθινή ανεργία είναι πάνω από 30%, όταν εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι πήραν τα μάτια τους και ξενιτεύτηκαν, όταν κόσμος πεινάει, όταν οι εφορίες τρώνε με το έτσι θέλω τα φραγκοδίφραγκα των φουκαράδων από τις τράπεζες, όταν άλλοι χάνουν τα σπίτια τους, όταν πεθαίνουν και αυτοκτονούν, την ώρα που κάποιοι βγάζουν τα κλεμμένα στους «παραδείσους» τρωγοπίνοντας στην υγεία των κορόιδων (όλα αυτά είναι... νόμιμα), τότε το μόνο που απαιτείται, για να μπαίνει στη δημόσια κουβέντα η λέξη «ανομία» (με αφορμή τη δράση των προβοκατόρων), είναι το πιο ελεεινό θράσος.
Ου να μου χαθείτε... νόμιμοι λεμέδες. 

6/11/2017
Καλών προθέσεων εκπομπή για την Οκτωβριανή Επανάσταση, που έμεινε όμως στις προθέσεις. Άργησε να μπει στο θέμα (κακή εκτίμηση χρόνου από τον οικοδεσπότη) και όταν μπήκε, όταν θα… αρπάζονταν οι σταλινικοί με τους τροτσκιστές, δεν υπήρχε πλέον άλλος χρόνος.
Εμ, δεν γίνονται έτσι οι εκπομπές Σαββίδηηη…

5/11/2017 
Σήκωσε κι εσύ μια σημαία, μπορείς...

5/11/2017 
Επειδή το θέμα με τον αφγανό μαθητή τραβάει…
Είμαι εναντίον των μαθητικών παρελάσεων από τότε που παρέλαυνα σχεδόν υποχρεωτικά. Ήμουν πάντα ψηλός και η διμοιρία όφειλε να έχει ένα ντερέκι μονίμως στην… άκρη δεξιά. Η δηθεναριστερά μας λοιπόν έπρεπε να είχε καταργήσει τις άθλιες μαθητικές παρελάσεις, ώστε να απαλλάξει τη δημόσια σφαίρα και από έναν ακόμη αχρείαστο διχασμό. Από τη στιγμή, όμως, που υφίσταται ακόμη μαθητική παρέλαση εγώ θα πω τούτο.
Η κλήρωση είναι ύπατη γελοιότητα. Δείχνει φόβο, ανεπάρκεια και το κλασικό «νίπτω τας χείρας μου» από τη μεριά του υπουργείου. Τη σημαία θα έπρεπε να την παίρνει κάποιος μαθητής που θα ανταποκρινόταν σε κάτι σαν το fair play στον αθλητισμό. Ο κάθε σύλλογος διδασκόντων, εννοώ, θα συνεκτιμούσε διάφορα τινά της μαθητικής ζωής (μέσα, οπωσδήποτε, οι αλτρουιστικές συμπεριφορές και με μεγάλη βαρύτητα στην τελική απόφαση, μέσα και οι επιδόσεις, οι διαγωγές, τα πάντα…) και θα αποφάσιζε σχετικώς. Βεβαίως, το πιο πιθανόν είναι πως θα αντιδρούσαν οι εξωσχολικοί, π.χ. η σχεδόν πάντα αστεία… τάξη που λέγεται «γονείς», αλλά αυτό θα ήταν το λιγότερο. Το περισσότερο θα ήταν πως θα είχαμε συλλόγους διδασκόντων, που θα αναλάμβαναν επιτέλους, έστω και για μία φορά στην επαγγελματική ζωή τους (στο… λειτούργημά τους τέλος πάντων), κάποιαν αληθινή ευθύνη. 

4/11/2015 
To 1985 είχα αγοράσει το “Walls come tumbling down!” των Style Council τόσο σε LP όσο και σε 12ιντσο (είχαν βγει και τα δύο ελληνικά εννοείται), ασχέτως αν, τώρα, 32 χρόνια μετά, δεν έχω κανένα από τα δύο – και δεν μπορώ να θυμηθώ σε ποιον τα χάρισα ή τα πούλησα. Τέλος πάντων, εκείνη την εποχή άκουγα ταυτόχρονα Action –τη συλλογή τής Edsel, που είχε βγει λίγα χρόνια νωρίτερα και την είχα αγοράσει από τον Κοντογούρη– και Style Council, και παρότι το ’85 πίστευα πως το 1965 ήταν μια… προϊστορική εποχή (τώρα νομίζω πως είναι απλώς μια ιστορική) διαπίστωνα μετά χαράς πως η μουσική, που τότε γούσταρα, δεν είχε αλλάξει σχεδόν καθόλου μέσα σε μια 20ετία!
 Ο μεγαλύτερος «μοντάς» της ιστορίας, ο φοβερός Paul Weller (που μιλάει στα λόγια για «ενότητα» και για «ταξική πάλη»! – έτσι μπράβο αγόρι μου!), σ’ ένα καταπληκτικό τραγούδι… απ’ αυτά που πλέον τα ψάχνεις με το κιάλι στα σύγχρονα συγκροτήματα. Αν και ποιος τα γ@μεί, εδώ που τα λέμε, τα σύγχρονα συγκροτήματα…
(Εντάξει, μερικά είναι καλά. Όσα τραγουδάνε, τέλος πάντων, λόγια με κοινωνικοπολιτικές ανησυχίες, ντύνοντάς τα με μουσικές γι’ ανθρώπους…).

4/11/2017 
Ο αστείος και αγράμματος Τσίπρας συνάντησε τον 11χρονο αφγανό μαθητή στο Μαξίμου, δίνοντάς του μια ελληνική σημαία και λέγοντάς του τα ακόλουθα: «Να την κρατάς πάντοτε ψηλά και να θυμάσαι ότι στην Ελλάδα ΟΛΑ τα παιδιά απολαμβάνουν παιδεία και ασφάλεια, εγγυημένη από την αγάπη και την αλληλεγγύη του λαού μας».
Πρόκειται για την πιο γελοία και εμετική δήλωση της τελευταίας πολιτικής παραγωγής…
Τα παιδιά στην Ελλάδα βγαίνουν αμόρφωτα από τα σχολεία (όσα έχουν να πληρώσουν καλά φροντιστήρια κάτι μπορεί να μάθουν…) και όσον αφορά στην ασφάλειά τους, απλώς… καίγονται, επειδή η ΔΕΗ τους κόβει το ρεύμα.
Όξω από την παράγκα ρέιιι… 
http://www.newsit.gr/topikes-eidhseis/agrinio-lipothymise-7xronos-mathitis-apo-tin-peina-i-eksomologisi-tis-miteras-toy-sto-sxoleio/1248942/ 

3/11/2017 
Άλλη μια δηθενιά, που σχετίζεται με τη μουσική και την τρώμε στη μούρη εδώ και 10-15 χρόνια είναι οι μουσικές ταινίες, που πάνε παράλληλα με τα μουσικά διδακτορικά, τη στείρα «αναγέννηση» του βινυλίου, τις record store days, τους «ξεχασμένους» από το παρελθόν που γίνονται ήρωες για μια νύχτα, αλλά στη βάση εξακολουθούν να πεθαίνουν στην ψάθα, τα φετίχ και τα… items, τις συναυλίες τύπου «ήμουν κι εγώ εκεί» και άλλα διάφορα…
Αντιστεκόμαστε και δε βλέπουμε ούτε μουσικές ταινίες…

7 σχόλια:

  1. Σχόλια για Style Council από το facebook:

    Μεταξένιος Δον Ησυχόπουλος
    ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ .ΕΠΟΣ.[κριμα που το δωσες ειχε φοβερα ασματα στο β-σαιντ του 12'']το εχω ακομη το ελληνικο 12'' και πηρα και ενα καναδεζικο απ εξω και το 7''

    Γιώργος Γιαννόπουλος
    Κομματάρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Σχόλια στο ποστ για τις παρελάσεις…

    Giorgos Stamatopoulos
    Οι σύλλογοι των καθηγητών δεν μπορούν να βγάλουν άκρη ούτε στα θέματα που αφορούν τους ίδιους.Μπερδεύουν τα μπούτια τους για το πιο ασήμαντο θεμα.Και στο φινάλε που είναι οι ολοκληρωμένες θέσεις και προτάσεις της ΟΛΜΕ αλλά και η αποψη του κάθε καθηγητή ξεχωριστά για τις παρελάσεις τα βιβλία τις εισαγωγικές στα ΑΕΙ;;;
    Μόνο τις αργίες τις χρονιάς ξέρουν για να υπολογίζουν τα τριήμερα

    Φώντας Τρούσας Δισκορυχείον
    Ωραία τα λές Γιώργο.

    Kostas Karabetsos
    εμενα το δραμα μου στις παρελασεις....,οταν με επελεγαν για τσολια,φυσικα λογω υψους,μονο τοτε ηθελα να ημουν κοντος...και μετα ας ξαναψηλωνα..

    Kostas Laskos
    Μεγάλη τραγωδία αυτή με τα τσολιαδιστικα

    Kostas Karabetsos
    ασε οταν ζουσαμε γερμανια στα 60ς...ο πατερας μου [καλη του ωρα εκει που ειναι στα ψηλα] με εντυνε τσολια...και οταν ηρθα εδω παλι τα ιδια αλλα με επιλογη των καθηγητων....και σκεφτηκα...ρε μπας και ηταν καθηγητης ο πατερας μου?

    Kostas Laskos
    Αααααααααααααααχαχαχαχα

    Θαλεια Καραμολέγκου
    Ακριβώς αυτό! αλλά υπάρχουν κάποιες ''δουλείες'' σε ολόκληρη την ελληνική κοινωνία, δυστυχώς. Το σχολείο ειναι πεδίο ''δοσοληψίας'' με διάφορους τρόπους και οι γονείς παρεμβαίνουν στη λειτουργία του, ενίοτε και εκβιαστικά. Οι παρελάσεις θα έπρεπε να καταργηθούν ούτως ή άλλως.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Σχόλια στο ποστ για τον Ζεκί Μουρέν…

    Γιάννης Ρότσιος
    Θεά !

    Win Berry
    τι είπες τώρα...τεράστια μορφή

    Aggeliki Marinou
    https://www.youtube.com/watch?v=jRja7_qfjBo - θεός

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Σχόλια στο ποστ για τον Νίκο Φίλη…

    Giannis Mellios
    αν ήταν στο ελάχιστο "καλό παιδί " , θα την είχε κάνει από το ΣΥΡΙΖΑ από το Φλεβάρη του 2015

    Φώντας Τρούσας Δισκορυχείον
    O Φίλης είναι ΚΚΕ εσωτερικού όλη του τη ζωή, πού να πάει;

    Φώντας Τρούσας Δισκορυχείον
    Εγώ από το ΚΚΕ Εσωτερικού, θέλω να πω, δεν περίμενα ποτέ κάτι καλύτερο - και πριν το 2015 και μετά το 2015.

    Giannis Mellios
    σπιτάκι του καλύτερα....

    Φώντας Τρούσας Δισκορυχείον
    Μα τo σπίτι του είναι το ΚΚΕ εσωτερικού.

    Lefteris Stylopoulos
    Ως χοντρός να συμπληρώσω ότι ίσως να "τρώει" την αμηχανία και τον θυμό του

    Φώντας Τρούσας Δισκορυχείον
    Συμβαίνει πάντως να παχαίνεις, όταν τα «καταπίνεις όλα» και δεν εξωτερικεύεις σωστά το θυμό σου.

    Lefteris Stylopoulos
    Γι αυτό το είπα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Οι Sleaford Mods είναι ένα σύγχρονο συγκρότημα που γ@μεί λέω εγώ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Προσωπικά θεωρώ ότι η περίοδος των Style Counsil είναι για τον τον Paul η πλέον θαυματουργή δημουργικά. Cafe Bleu, Our favourite shop , Confessions of a pop group είναι δισκάρες πολύ υψηλού επιπέδου, που δεν εκτιμήθηκαν ιδιαίτερα ούτε στην εποχή τους, ούτε και στα χρόνια που ακολούθησαν. Φταίει μάλλον πως η απότομη μεταστροφή του σε σόουλ ποπ δανδή, ακόμα κι αν συνέχιζε να γράφει κομμάτια δυναμίτες προς εμψύχωση του αγώνα της εργατικής τάξης , ξένισε μια μεγάλη μερίδα σκληροπυρηνικών που προτίμησαν να μείνουν κολλημένοι στις ιδεολογικο-αισθητικές τους εμμονές.Τόσα ξέραν, τόσα καταλάβαιναν. Τελικά μου φαίνεται πως δίσκοι σαν κι αυτούς (θα έβαζα μέσα απαραιτήτως και το εξαίρετο Body & Soul του Joe Jackson) ήταν εκείνοι που τελικά δίνουν το μουσικό στίγμα της μουσικής των eighties, πολύ περισσότερο από τα ηλεκτρονικά μπλιμπλίκια που κατέκλυζαν την αγορά, ως ο δήθεν τότε μοντέρνος ήχος της εποχής.
    Όσο για τον Φίλη, δεν είναι παρά ένας ακόμα κακομοίρης που η τύχη του τά' φερε έτσι ώστε να πετύχει μια απροσδόκητη επαγγελματική ανέλιξη πάνω στα συντρίμια της καπιταλιστικής κρίσης. Δεν είναι ο μόνος. Για πολιτικό προσωπικό της αστικής δημοκρατίας σε καιρούς κρίσης πάντως, μια χαρά είναι. Ποιος χέστηκε λοιπόν για το πως νιώθει ή για το τι σκέπτεται. Πρόλαβε πάντως στην σύντομη θητεία του να απολύσει ίσαμε με τέσσερις περίπου χιλιάδες αναπληρωτές εκπαιδευτικούς, απ' αυτούς που τό' χουμε βρει πολύ εύκολο πια να απαξιώνουμε στους καιρούς της παντοδυναμίας της ιδεολογίας της ελεύθερης αγοράς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή